Op 18 mei is mijn zelfgefokte merrie Yara Nynke (Aarnold x Fabe) drie jaar geworden. Dat betekent dat ze naar de keuring mag. Met de nadruk op ‘mag’, want soms is het beter om even af te wachten.

Yara is een niet al te vroeg veulen en haar vader is een laatbloeier die pas op vierjarige leeftijd werd goedgekeurd voor de dekdienst. Yara’s uiterlijk deze winter viel het beste te omschrijven als ‘een tweejarige haarbal’. Lange haren tegen de strenge vorst, een dikke baard, een korte rug en behoorlijk overbouwd. Om het af te maken had ze ook een enorme vacht op haar toch al wat brede neus. Kortom, ze zag er eigenlijk niet uit. Gelukkig is het een lief kind…

Jeugdig?

Driejarige merries moeten volgens de keurmeesters ‘jeugd uitstralen’. Daarmee bedoelen ze dat het paard er jong en fris en niet al te dik en uitgezwaard en volwassen uit moet zien. Ze bedoelen niet dat de te keuren merrie op een uit haar krachten gegroeid veulen moet lijken. En dat was nou net hoe je Yara ook wel kon beschrijven. Tot een paar weken geleden.

Groeispurt

Met het verdwijnen van de vorst is mijn jongedame in een groeispurt terecht gekomen. De haren vielen bij bossen van haar lijf en ik heb de ergste baardharen maar even gekortwiekt. Toen bleek haar hoofd toch een stuk minder grof dan gevreesd.  En toen de laatste winterharen er af waren gevallen bleek ze zelfs best knap te zijn…

Yara is bovendien een beetje slungeliger aan het worden. Dat kon ze wel gebruiken. Of ik echt met haar naar de keuring ga dit jaar – of dat ik nog een jaartje wacht – hangt af van hoe ze zich ontwikkelt de komende maanden. Ik ga heel voorzichtig met haar aan de slag. Vaak verandert een paardenlijf enorm als je het een beetje aan het werk zet.

Wordt vervolgd!